Çocuklarımıza Kendileri Yapabilmeleri İçin Fırsat Vermeliyiz

Montessori Eğitimini tanımlayan cümle "kendim yapabilmem için bana yardım et" veya "yardım et ki kendim yapayım" Ne kadar anlamlı bir cümle öyle değil mi? Bağımsız hareket edebilmek küçük çocukların en büyük arzusudur.Başarmak için çabalarken büyük zevk alırlar ve kendilerini bağımsız hissettirecek yetenekleri geliştirmek isterler.Elbiselerini giymek yada çıkarmak isteyebilirler, yemeklerini kendi yemeye çalışabilirler, mutfakta bize yardım etmek isteyebilirler...daha sayamayacağım kadar çok iş yapmak isteyebilirler. Ebeveyn olarak bize düşen görev ise onların bu becerilerini geliştirmelerine yardımcı olmalıyız.Anne babalar olarak, çocuklarımızın hayat için gerekli becerileri edinmede başlıca rol modelizdir aslında.Bunun içinde dengeli, amacımızı bilen,çok dikkatli, titiz, itinalı ve sürekli verici modeller olmalıyız ki çocuklarımızda bizden bunları öğrensin.

Maria Montessori'ye göre, "Bağımsızlığın temel şartı,kendin için birşeyler yapabilmektir.Çocuklar için bu tecrübe, sadece bir oyun değil, büyümek için yapmaları gereken bir ödevdir". Çocuklarımızın öğrendiği dersler üç ana başlıktan oluşur. ÖZ BAKIM - GÜNLÜK EV İŞLERİ - NEZAKET KURALLARI. Tabii bu dersleri yapabilmesi için motor kabiliyetlerinin gelişmiş olması gerekir.

Çocuklar evde hep bizim etrafımızda olmak isterler.Artık büyüdüklerini göstermek için bize yardım etmek isterler.Günlük ev işlerini çocukların da küçük yaşlardan itibaren katılabileceği ailece yapılan bir faaliyet olarak düşünürsek çocuklarımıza evimizi temiz ve düzenli tutabilmenin keyfini aşılamış oluruz.Ev işleri hiçbir zaman küçümsenmemeli, aksine disiplinli olma ve iş bitirebilme becerilerini kuvvetlendiren bir faliyet olarak kabul edilmelidir.Çocuklar bizim gibi iş yapmayı bilmezler.Biz de onların yerine kendimiz yapmayı tercih ederiz.Bu yönümüz biz Türk annelerine özgü mü yoksa diğer ülkelerde de böyle mi merak ediyorum ama sanırım annelik içgüdüsünden olsa gerek diğer ülkelerde de böyle olduğunu düşünüyorum.Her neyse konumuza geri dönecek olursam yapmamız gereken şey, ortamı hazırlamak ve çocuklarımıza işlerin adım adım nasıl yapılacağını sabırla öğretmek için zaman ayırmaktır.Bu şekilde çocuğumuzun öğrenme yeteneğini geliştirmiş oluruz.

19 aylık oğlum aşağıda fotoğraflarda gördüğünüz işleri yaparak hem annesine yardım ediyor hem de büyük keyif alıyor.Aslında bunların dışında daha çok şeyler yapıyor fakat aklıma gelipde fotoğraflayabildiklerim bunlar oldu.

Kahvaltısını büyük bir keyifle kendisi yapıyor.

Kirazlarını mutfaktan oturma odasına kendisi taşıyor ve sonrasında oturup afiyetle yiyor.

Annesi o kadar bezeye almış ki nasıl ayıklayacağım diye düşünürken oğlu imdadına yetişti ve annesine yardım etti.Teşekkür ederim oğlum :)

Misafirimiz gelecek ve oğlumla kek yapma telaşı içindeyiz :)

Hem çırparız,hem de etrafa döker saçarız.Ohhhh keyfimiz yerinde varsın batsın ortalık :)

Kahvaltıda kendine menemen yapmak için oğlum iş başına geçti,bakalım yaptığı menemeni oturup afiyetle yiyecek mi?

Öz bakım işine de el atan oğlum çok bakımlı olacak belli oldu, dişlerini kendisi fırçalamak istedi.Her ne kadar fırçayı ağzında çiğnese de anne olarak bizim görevimiz de bu isteğini takdir edip onaylamak oldu. Çiğneye çiğneye elbette bir gün fırçalamayı da öğrenecektir.

Büyük başarılarımızdan bir tanesi de şişeden suyunu kendisi içiyor olması, tabiki içine bir yudumluk su koyuyorum,suyu doldursam herhalde o anda su banyosu yapar çıkar işin içinden :) Aldığı gibi kafasına dikliyor ve tekrar istiyor. Bu işlemi kaç kez tekrarladığımı sayamıyorum artık, ben suyu koyuyorum oğlum kafasına dikliyor :)