Bu destek eksikliğinin olumsuz etkisine karşılık olarak kendi “kabilenizi” yaratmanız gerekir. Özellikle de eğer yalnız yaşayan bir ebeveynseniz ya da diğer aile üyelerinden çok uzakta yaşıyorsanız. Tıpkı çocuklarınızın bir aile ya da topluluğun üyesi olmayı hissetmeye gerek duymaları gibi, siz de geniş bir topluluğa ait olmaya ihtiyaç duyarsınız ki bu topluluk şefkatli bireylerden oluşmalı ve gerekli zamanlarda arkadaşlık, yardım ve duygusal destek sunabilmelidir.
Ayrıca, öfkeye katkıda bulunan iç etmenler vardır ve bunlar daha karmaşıktır. Görmezlikten gelinen, şaplak atılan, istismara maruz kalan, eleştirilen ya da bağırılanlarımız için ebeveynlik öyle kolay bir şey değildir. Eğer bazen öfkenizin tam olarak nereden kaynaklandığını bilmeden çocuklarınıza bağırıyorsanız, kendi çocukluğunuzdaki öfke kaynağına bir göz atın. Üzücü çocukluk hatıralarınızı akla getirenin çocuğunuz mu yoksa içinde bulunduğunuz durum mu olduğunu kendinize sorun.
Ebeveynler için verdiğim derslerde, sık sık gönüllüler yardımıyla öfke üzerine bazı gösteriler sunarım. Öfkelerinin kaynağını bulmaya çalışırken, bu ebeveynler neredeyse daima çocuklarının tutumu yüzünden akıllarına gelen üzücü bir çocukluk hatıralarını keşfederler.
Çocukluğumuza ait bu üzücü hisler, yanımızda taşıdığımız ağır bir sırt çantasına benzeyen duygusal yüklerimiz halini alırlar. Belki de dünyadaki en iyi niyetli kişi sizsinizdir ancak duygusal yükünüz yüzünden sevecen ve sakin olmak sizin için hala zordur.
Geçmişinizden dolayı ortaya çıkan sorunları iyileştirmenin ilk adımı kendi ebeveynlerinizin kusursuz olmadıklarını kabul etmektir. Ebeveynlerinizi ne kadar seviyor olursanız olun, onları idolleştirmeden, gerçekçi bir bakış açısıyla görmeye çalışın. Ardından başka bir yetişkinle çocukluk hatıralarınızı konuşmaya koyulun ve ıstıraplı duyguları tekrar hissetmekten korkmayın. Uykusundan uyandırdığınız babanızın size tokat attığı Pazar akşamından bahseden ya da kız kardeşinizin sizi ısırması sonucu yaptığınız kavgayı başlatmakla sizi haksızca sorumlu tutan annenizden bahsedin.
Zahmetli bir emek olan ebeveynlik için destek bularak ve acılı çocukluk deneyimlerinizle ilgili hislerinizi açığa vurarak, kendinizi çocuklarınızın yerine koymayın ve sakin olmanın daha kolaylaştığını göreceksiniz. Ayrıca, çocuklarınızla fikir ayrılığına düştüğünüz ya da stres yaşadığınız zamanlarda daha berrak düşünebildiğinizi fark edeceksiniz. Bu kazanımlar çocuklarınızla daha sevecen bir ilişki kurmanızı sağlayacak ve onlar için duygusal güvenlik hissi yaratacaktır ki bu uyuşturucuya karşı koymak için temel yapıdır.
Kaynak:https://www.facebook.com/bebekanneleri08
peki çok güzel bir çocukluk geçirdiğimiz halde bu duruma düşmüşsek, ve günde milyon kez pişman olup yine aynı hatayı yapıyorsak, o çocuğun geleceğini bu duruma hazırlıyorsak....???
YanıtlaSilsizce o zaman kime danışmalı, kafayı hangi taştan hangi taşa vurmalı?
sevgilerimle...
Sevgili Betül;
YanıtlaSilAnne olarak hepimiz zaman zaman bu hataları yapıyoruz,cocuklarımız nasırımıza bastıgında eski kayıtlarımız(cocukken bize nasıl davranıldıysa bizde aynısını yansıtabiliyoruz) ortaya cıkıyor ve istemedende olsa öfkemizi kontrol edemedigimiz olabiliyor.Sonucta makina degiliz fakat zararın neresinden dönersen kardır derler ya,önemli olan o anki davranısımızı farkedip tamir etmek.
Ben öyle duruma geldigimde oglumdan mola isteyerek yanından kısa bir süreligine uzaklasıp,sakinlesip geri dönerek annelerinde zaman zaman gerginlesebilecegini anlatarak özür diliyorum.Her ne kadar simdi tam olarak anlamasa da elbetteki büyüdükce anlayacaktır.
Bu arada duygularınızı acık yüreklilikle anlattıgınız icin takdir ediyorum.